Henüz taptaze, umutlarını bana taşımış birinin gözyaşları. Bir kaç dakika öncesiydi; tek teselli dahi bırakmaksızın bir insanı daha arkamda bırakışım. Bir başka hayatı hayale uğraşan mimara berbat bir yıkıntı bıraktım ve içimde vicdanın sızlayan yanıyla, kollarını açmış beni bekleyen yalnızlığıma koştum. Titrek sesinde ağlamamak için dudağını ısıran kızın dudaklarında tadımı bırakıp bir başkasına gitmeme sözü verip yalan söyledim.
Henüz kendine gelmediğine eminim, gözyaşlarının kokusunu algılayabiliyorum. Yazmakla azalır diye sıkıntım, sadece saçmalıyorum. İsimsizler mezarlığıma bir aşık daha gömüp, olmayacak bir hayalin peşi sıra birgün daha yaşlanıyorum. Zaman akıp giderken ben belki hiç olmayan bir "SEN" in peşinde kayboluyorum. Her isim senin ucuz kopyaların ve onları imha edersem orjinaline ulaşırım sanıyorum.
Bu satırları okuduklarında "SEN"i kendi sananlara bu gece birini daha ekledim; pişman değilim ama mutlu da sayılmam, sadece bir kez daha yalnızım ve bir kez daha yazarak hayatta kalmaya uğraşıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder