Translate

Bumerang - Yazarkafe

24 Şubat 2012 Cuma

düşyiyen

Büyüdükçe küçülür sandım, oysa gördündüğünden çok daha büyükmüş; büyüdüğümde anladım...

   Dünü kovup, güne gözlerimi açtığımda bugüne; uzlaştım kendimle. İçimde kalan ne varsa, içimi kemiren; kurtuldum sandım. Neşeli bir şeyler dinlemeliydim, Güzel şeyler düşlememeli, İyi şeyler yazmalıydım ya da kötü şeyler yazmamalıydım. Aramamalıydım, tırnaklarımı yememeliydim, kimseye ağlamamalı ve hastalıklı düşüncelerden uzak durmalıydım.
   Sabah erken uyanıp, iyi bir kahvaltı edip, evden neşeli çıkıcam, herkese "günaydın, iyi günler" diyip, bolca gülümsiycem; dedim dün gece. Telefonumu kapattım; herhangi biri aramasın diye değil, arasın diye beklediklerim neden aramıyorlar diye sürekli bakmamak için.
   En kısa zamanda hayatımda devrim yapmalıyım, böyle sürüklenmez hayat; dedim iki gün önce ki travmamın ardından. Hayat herkese eşittir, ona haksızlık eden ve hep suçu üzerine yıkmaya çalışan biziz düşüncesindeydim ve de gerçekten inanıyordum; inanmaya ihtiyaç duyuyordum.
   İçinde hüzün olan filmler yok artık, slov müzikleri sil bilgisayarından, telefonunun hafızası sil baştan ve bekle sadece seni arayanları kaydet; sitemlere de "telefonumu ve numaralarımı kaybettim" de, diye emretttim kendime; sanırım beş yada altı gün önceydi.

   Yine aksilik, yine sil baştan. Kaç başlangıç denemesi daha, kaç kez daha uzaklardan hayatı seyir düşecek payıma...
   Bir baktım sabah olmuş...

 

1 yorum:

  1. Takip çizelgeniz görünmemekle beraber, yazım stilinizi çok beğendimi itiraf etmeliyim.

    YanıtlaSil