sen uyurken

Dilimdeki yalanımsı tat, kulağımdaki sesinin gerçekliği gibi değildi hiçbir zaman. Mola yerlerinde arananların uykusuz bekleyişlerine ses olan; bekleyenini arayanlara özenip, telefonunun kapalı olduğunu söyleyen metalik sesle tatmin oluyordum; numaranı iptal ettiğini bile bile. Acıyordum kendime ve şirkettense içiyordum bayat bedava çayı; midemin kanatsın diye.

           Herkes uyurken, çokça film izliyordum geceleri; aşka teğet geçen sahneleri bile sansürleyerek. Yasaklı kelimeler atlasımda yüzlerce farklı tarifte “sen” vardı ve bir o kadar hüzünbaz tarifli “aşk”.

             Şiir yazamıyordum asla ama her yazma girişimimde adının tersten agrostiji oluveriyordu karaladıklarım. Şaşırıyordum, şaşırmayı unutmuş sakinliğime.

 Sen uyanıyordun ben uyuyordum, ben uyanıyordum sen; ben olmayan herhangi biriyle uyamadan az evvel, sevişiyordun.