Sevdim aşık olmayı, aşığım demeyi ama en çok da onlara aşık olmayı.
Sev dedi, sevmeyi öğrendim.
Sevmeyi öğreten hepinizi sevdim, ayrı ayrı. Tatları farklı tattım, kokuları farklı kokladım, hayat bambaşka göründü; korkmadım.
Git dedi, istemedim ama gittim.
Korktum kaybolmaktan, kendimle başbaşa kalmaktan. Çok öldürdüm kendimi, yerime yenilerim geldikçe daha bir katil olmayı bildim, daha bir acımasız.
Geri dön dedi, yolu bilmedim veya unutmuştum.
Aynı nakaratın anlam bozukluğu olmak gibi, tümcelerimimden yoksun kaldım da dönmedim. Büsbütündüm, bütünümünden büyümüştüm ama yetemedim kendime.
Sonsuz yalnızlık dedi, haklısın dedim.
Yalnızlığı göze alamasam da katlanmayı bildim, söylenenlere kulak tıkayıp; koordinatsız coğrafyalarda aradıkça kendimi, kaybettim benliğimi. Yitip gittim, gidenlerimin yerine ucuz korsanlarımla idare etmeyi bildim, bildiğimi bildiklerimden haz etmedim hiç bir zaman.
Her dediğini dinledim, dediklerinin izinde yittim.
SEN lerin peşi sıraydım, bambaşka dillerde bambaşka ülkelerde mültecindim. Bir tanıdık için, ömrü heder etmeye hazırdım ama yorgundum ve yılgın, bir o kadar cesaret yoksunuydum. Ürkek, kayıp, SENlersizdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder