Senaryosuz Oyun; Hayat

   Kaç yıl öncesinde mutluydun, kimleri hatırlıyorsun şimdi hayatın da olmayan ya da kaç kişi hala hatırlıyor seni. Üç-beş tane anın kalmıştır ki onların çoğunu sen değiştirdiğinden "iyi" anılardır.
   Geleceğini yazamaz insan ama geçmişini değiştirebildiğini öğrendiğin andan itibaren mutluluk çalan olursun; yaşanmamış hayatlardan. Yaşamadığın ne varsa o andan itibaren yaşarsın hem de en alasıyla; yeter ki dinleyecek birileri olsun yanında, bir iki kişi.
   Yalancı diyemez sana; çünkü sende inanıverirsin bir vakit sonra. Öyle bir an gelir ki; anlattığın kızlarla birlikte olmuş, görmediğin yerlerin müdavimi oluvermiş, çok güzel yaşanmış bir hayatın ardından kenarına çekilmiş özenilen oluverirsin. Onlar sana inanır, sen de sıra onlara geldiğinde, onlara inanırsın. Yalan yoktur, gerçeğin modifiyesi vardır; hayatın senden esirgediğini almışsındır, hakkın olandır.
   Aklın ilk kez görevini devralmış, devrim yapmış; vicdan denen safsatanın mutsuz iktidarını yerle bir etmiştir. Bir rüyaysa hayat; yalanla yerle bir olabiliyorsa gerçek denen tartışmalı konumun, neden durasın ki. Rüyadayken, uyumdan evvel ki hayat ne denli yalansa; uykusuz hayatına katlanmaktan kurtulmak için uykuya sığınma zarureti gibidir, gerçek mutluluk olmalıdır.

   Geçmişi yazabilen biziz, gelecekse zaten yokken, bırakalım yazan yazsın; yazan varsa?