Normaller

   Bir an durur, gözlerini gözlerime dikmene izin veririrm; bazense gözlerimi gözlerinden kaçırıp gitmek isterim bir an önce. Cesaretim olmadığın değil, sana zarar vermek istememdendir. Bir solukluk zaman dahi yetebilir veya biraz daha uzun zaman; gözlerimden çıkması muhtemel öfkem sönsündür tek derdim.
   Anlaşılması zor bir ritüelidir, anlaşılmamış adamın. Küsmek der bazıları, küsmek ne komik.
   Konuşmaktan başka sanatı olmayan sanatçının yaratıcılığının sınırlandırılması misalidir; bende ki susmaların algısı. Susmayı bildiğimde, çok geç olmuştur. Konuşmak yaralarıma iyidir, anlaşabilmeye açık kapı. Ne özlü, süslü cümleler ne de kelime oyunları. Yalın ve titrek ses tonu yeter de artar bile; yeter ki sözle söyle söylemek istediklerini.
   Anlaşamasak da uzlaşıp, yan etkisi azaltılmış bir formata indirgenebiliriz.

   Normal değilim, normaller misali yaşamayabilirim, normal sanılan şekilde sevemem ve sevgimi gömemem. Farklılıkta gizli, gizlerim. Hadi maskesizim gel gör halimi...