O beni anlıyor, ama seni ...
Bir insan en çok kendini kime anlatır, en iyi anlayan kimdir? Sevdiğimizle konuşamadıklarımız olabilir elbette, kimin kim olduğu nerede durması gerektiği ve rolleri belirgin olmalı.
Toplum denen, kirli ağızlı kabadayıyı susturabilmek için yardımını istiyorum. Hepsi bu. Suskunluklarımız, yabanıl otlar türetir; düşünsel dünyalarımıza giren her toksik tohum, rahatlıkla yeni yeşerebiliyor ve hatta üreyebiliyor.
Topluma direnemeyecek kadar zayıf mıyım yoksa rahat yaşamak için; topluma uy-muş gibi yapmakla hata mı ediyorum? Ya sen! Ben gibi sırt çevirebilir misin herkese, her şeyi net kılabilir misin, tüm topluma değil sadece bana...
Kirlenmesin istiyorum, düşlerimiz. Tek nokta dahi bozabilecek kadar da hassasiyetle yaşamak zorunda kalmakta istemiyorum. Hele de üç maymunu oynamak zorunluluğu, yok eder beni ve benimle beraber elbette bizi.
Suskun kaldıkça, başkaları konuşur. Başkaları konuştukça susmamamız gereken dağlar kadar olur da bizi bitirir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder