Aldat(ma)dım

Yorganın altında kaybolmak ister gibi gömülmüş. Sanki biraz önce tüm şehvetiyle ve çıplaklığıyla önümde uzanan, hatta bir ara üzerimde kendinden geçen o değilmiş gibi. Sahi ya kadınların bu sevişme dışındaki ahlak anlayışını hiç anlamamışımdır.

                Ben ucuz bir kadınım. Yabancı bir erkekle, kocamla asla yapmayacağım şeyleri yapmakla ucuzlaşmış bir kadınım. Kocamla bunları yaşayabilir miydim; bana kötü gözle bakardı eminim. Neden yıllarca sustun da bugün çıkageldin? Neden kocam sen olmadın da kocamı aldatmama neden aşkım oluverdin?

                Keşke karımla da böyle rahat olabilseydim. Sahi karım bunları yapabilir mi? Yok canım, benim karım bunları yapmasında zaten. Ne diyorum ben ya; benim karım bir başka adamla olacak, bende evde aldattığı adamdan öğrendikleriyle tatmin olan kocası olucam? Asla, böyle bir şeye müsaade etmezdim. Karımın bir başkasına gitmesi demek, ölmesi demek olurdu.

                Gerçekten de, evli kadınlarla ya da daha evvel biriyle birlikte olmuş kadınlarla; erkekler neden daha mutlu olurlar? Ama hayatlarına sokmazlar ki! Evet bizler ucuz kadınlar oluruz da ondan. İstedikleri gibi kullandıkları ama hayatlarına sokmadıkları, karılarıyla yapamadıklarını tatbik edebildikleri ucuz kadınları olalım isterler. Bu yüzden bizim gibileri kandırmaya yüksek çaba harcarken, kolaylıkla teslim alabilirler.

                Yıllarca hayran olduğum kıza, pardon kadına, şimdi bakıyorum da; vay be iyi ki evlenmemişiz. Demek ki evlenseydik, beni de bir başkasıyla; kim bilir belki şimdiki kocasıyla aldatacaktı. Ne kadar da ucuzmuş ve kandırılması kolaymış. Aşkın peşi sıra gitmiş olsam boynuzlu erkek olacakmışım. Karım on kat daha değerliymiş de kıymetini bilmemişim.

                Aşk bu denli kötü hissettirmemeliydi. Sahi bu aşk mıdır? Yoksa sadece ucuz bir değişiklik arayışı mı? Değişiklik? Kocamdan farklı olan neydi ki, değişik olan? Sadece gizli saklı olmasındaki cezbedicilik miydi beni bu denli azgın ve ucuz kılan? Azgın; ne ucuz kelime ama daha fazlasını hak ediyorum.

                Allah bilir ya benden evvel kaç kez kocasını aldatmıştır. Öyle ya; hiç de tecrübesiz görünmüyordu. Kim kocasını ilk aldatışında bu kadar şehvetle bağırabilir ki? Karımın sessizliğinden bir daha şikâyet etmem bundan böyle. Edepli bir karım var diye yüzlerce kez şükretmeliyim.

                Bir an evvel gitsem iyi olacak. Hızla kaçmakta ucuz kadınların yaptıklarından olmalı. Yoksa biraz daha kalıp öyle olmadığımı hissettirsem mi? Aşk içindi bu yaşananlar ama son kez, bir daha olmamalı; olmayacak da. Kocama gidip, ona mutluluk vermek tek görevim olmalı ve bu yaşananları unutmak.

                Hiçbir şeyin değeri yok, biriyle yetinmedikten sonra kadınlar için. Biri de bir, bini de; diyen bir cinsiyetten ne beklenir ki. Bu ucuz kadınlar olmasa tüm erkekler karılarına daha bağlı kalacak. Öyle değil mi ya; zorla getirmedim ya. Bekliyorum dedim, koşarak geldi otele.

                Kanmamalıydım aşk yalanlarına. Yalvarmalarına kulak tıkamalıydım. Gözümü kapatınca inleyenin kim olduğu önemli miydi ki? Lanet olsun, affet beni sevgili kocam affet ne olur…