Yine (mi?)

   Yalnızlar daha bir üşüyormuş soğuk havalarda, en çok da buldum sanıp yitirmiş olan yalnızları ısırıyormuş bu ayazlar...


   Bacaklarını bacaklarımın arasında aldığım, tek kişilik ve ikinci el çekyatı hatırlar mısın? Kaçak elektrikle küçük mutluluklar yaratan ısıtıcının yüzüne vuran kızıllığı seyrederdim; sen hep şömine olduğunu düşle derdin ama ben senin düşlerini seyretmeyi daha bir severdim.
  Duvarların yosunlarından resim türetirdik; sen temizlenmeyeceğine ikna olduktan sonra.
  Yan odada, kirayı paylaşanlar, paylaşımlarımızı duymasın diye sessiz sevişirdin benimle; dudaklarını ıslatıp sessiz kalmak için sürekli ağzıma haykırır soluğumu keserdin.
   Baş ucumuza astığın temiz iç çamaşırların kokardı, oda ve sen. Tenin en tatlı deterjanın beyazlığını anımsatırdı, tertemiz seninle sevişmeyi hijneyik sayardım. Tenim teninde temizliği bulurdu.
   Küçük radyomuzdan klasik müzik çalan radyo kanalı açık kalırdı, baş ucumuzda. Sen uyuduktan sonra kalkar kapardım, mırıldanır  ve "açık kalsın hayatım" derdin. Hayatım... Ne güzeldi dilindeki yankısı; melodik ve tanrısal kokulu biraz da nemli.
   Hiç bitmeyecek sanırdın, ben korkardım. Yanılmanı istemesem de bilirdim ki, yanılacaktın.
   Yanıldın... Yandık... Ayrıldık... Yine ve Yine...