kazandın

    Yerim; uçurumun dibiydi. Yine oradayım; yine ve yine.

   Evet, sen kazandın bir kez daha. Bilmem kaçıncı kez ama kazandın işte. Ben saymayı bıraktım da sen sayıyorsundur; yukarıdan ve de gülerek.
   İnanmıyorum dediğimi hatırlatmana gerek yok, ama haklısın artık eskisi kadar emin değilim. Üzerimdeki adını koyamadığım durumundan memnun musun peki? Beni almayacaksın da neden birinin hayatımda yer etmesine izin vermiyorsun?
   Bu kez hepsinden çok incindim. Nedeni mi? Gerçekten merak ettiğinden mi soruyorsun yoksa bu da başka bir tatmin yolun mu?
   İncindim çünkü; kendimi bu kez seni alt edeceğime inandırmıştım. Ve inandığım; lanetin saçma bir inanış olduğu fikriyle sana karşı kazanmış olmak her şeyden daha önemliydi. Elbette huzurda vardı, hasret kaldığım bir başka insanın yaratabileceği huzur.
   İncindim çünkü; içimde ki realist bakışımı duygusallığa kurban etmeye kalktım. Görmek istemedim, duymamak için kulaklarıma olanca gücümle bastırdım; huzur için, huzur içinde kısa anlar için.
   Şimdi ne mi olacak; sen karar ver. Ya sen vazgeçeceksin ya ben ruhumun yağında erimeye devam edicem.
   Batık bir gemi misali resiflenmeyi bekliyorum, inançsız yok oluşlara inanmak istiyorum, saçma sapan ne varsa yapmaya hazırım; sadece mutlu olmak adına.
   Toparlandığımı görüyorsun, yine yıkılacağıma eminsin; emin olmandan umutsuzum ve tam kurtuldum dediğim noktalardan aşağı düşmelerimdense yorgunum.
   Kazandın, yoruldum; haklı çıktın, zayıfladım.