Yavaş yavaş, parça parça yitirmişim kendimi; diğerlerinde...
Kırıldık yine bugün, kırgındık bugün de. Biri "olmaz" dedi diye, biri gelmedi zaten beklemiyorduk da ama gelseydi yine de, biri aramadı, bir diğeri telefonumuza cevap vermedi, bir başkası ayna tuttu; içimize, yalan söyleyenleri de sindiremedik içimize.
Taşıma hayatlarla, idame ettik bunca vakit; birikiriz sanmıştık oysa hiç kalmamışız. Gidenler, gelenler birbirini denkler sanırdık ama hayatın matematiği farklıymış; geç olsa da anladık.
Aptal olsaydık mesela, üç kuruş etmez hayatımızla mutlu. Gidenlerin ardından el sallayabilip geleni beklemek zorunda kalmasaydık; ne gelen ne de gideni umursamaz olabilseydik. Farkımızda olmayanların, sancılarında yaş(l)a(n)mışız.
Dost olma bana; sana ayırdığım bir ön sıra...
Her şey insanoğluna feda iken insanoğlu ise kendine cefa olmuştur:(
YanıtlaSil