Translate

Bumerang - Yazarkafe

1 Şubat 2013 Cuma

Mutlu(?)

   Küfreden bir ağız kokusuyla uyandı, sabaha. Efkar, sitem ve bolca intihara eğimli; teki kaybolmuş iki yalnız terliklerini ayağına taktı. Çay, sigara altı bir iki lokmaya kahvaltı diyecekti. Uyumaktan başka, çok az uğradığı odaya dönüp dünden kalma kıyafetlerini giyecekti, kapıda bir kesif kokuyla kendinden iğrense de akşam bu kokuyu özlemle kucaklayacaktı ve bir tekrarın defalarca ki tekrarı gibi uyumaya çalışacaktı.
   "Aşkla karın doymaz" diyen sevgiliydi, dün geceki ziyaretçi. Yeşil ve koyuydu, safra tadındaki anılar.Kimseyi istemiyor ama istemediği kim varsa o geliyordu, rüyalarına. Muska takıyor, tütsü yakıyor ama yine de uyuyamıyordu; uyanmak da istemiyordu. Cesareti olsa ölmeyi seçerdi ki çok beklediğiydi, ölüm.
   Akşam, sabah ya da zamanın herhangi bir anı fark etmiyordu.
   Bir bedenden bir diğerine gidiyordu. Bıkmıştı başlangıçlardan. Başlamamaya cesareti yoktu, yalnızlık karanlık geceden de korkutucuydu. Korkuyordu; yaşının getirdiği yalnızlıktan kurtulamayacağına ve yaşı ilerledikçe korkularından dolayı yalnız kalmak zorunda olacağından.
   Bugün günlerden neydi, ne farkederdi ki. Hafta sonlarından daha bir nefret ediyordu ama nedeni yoktu. Hafta içleri kendini oyalamak zorunda kalmadığından olabilirdi ya; diğer günlerden farksızdı haftasonu da.
   Birgün daha başlamıştı ve bugünde bitecekti; hayatından bir değersiz gün daha eksilmiş olacaktı. Tek mutlu olay buydu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder