çorak

   Ağlayabildiğin o omuza sahip çık. Kaybetme sakın. Kim bilir kaç insan yoksun bu samimiyetten, bunu düşün.

   Gurbet denilen şey bu olsa gerek; bir tek kişi yüzündeki maskenin rengi neden değişti diye sormaz mı? Ne oldu, sorun ne; deyip de dinleyecek bir kişi bulunmaz mı? Bulunmaz işte. O coğrafya senin için gurbettir o vakit; ne orada doğduğun ne yaşadıklarının önemi yoktur artık. Mesafeli  bir komşu misalidir yakınlığı, bilirsin ki öldüğünün anlaşılması için tezden kokuşman gerekir.
   Kıymetini bilmediğin kim varsa, o an özler oluveriyormuşsun; büyük ya da küçük dert hiç farketmez, "keşke" diyip birinin adını anıyorsan bil ki yalnızsın, olmak istediğin yeri söylüyorsan o vakit gurbettir bulunduğun yerin.
   "Git arkana bakmadan git" de diyemezsin, kalmak zorunda olmasan orada olmayacağın belli değil midir zaten?
   Kaderini sev demek de ne demekse; seni sevmeyen sevindirmeyen kaderi nasıl severse insan o şekil yaşa işte. Pozitif bir duruş mudur bu, aptallık mı?
   Uzatmaya gerek yok; gurbetin ta kendisiysen
coğrafyanın bir suçu yok