Gözyaşlarından doğdum, ateşlerin içindeki serin vahalar gibiydim. Kaç baharı sana kış ettim ve kaç kışı sende bahar gördüm. Ölmek isteyen tüm hayallerimde sende yeşerdikçe saldırdım sana; senin yaratanlığına. Uzaklar daha bir uzaklaştı benden; sen gitmedin ve senin nefesinde soludum şu koca evreni.BİNG sen oldun BANG ben.
Altı milyardık seninle, dünya ve de ay'dık, güneşi seninle doğurduk, mevsimler birbirine döndü; biz seyrettik, kosmozun her parçasını bizden var ettiler ve her varolan bir diğerine hayat oldu, bizim üzerimizde yeşerdi; ağaçlar,çiçekler ve de her türlü mahlukat. Yokluklar aleminden varlık alemine geçtiğimizde kaybettik;seni ve beni. Ruhlarımız bedenlerimizle kirlendikçe ayrıldık, unuttuk birbirimizi. İçinde acı olan, yok edişleri bizden ilhamla yarattı evren; bizdik hayatın kaynağı şimdi biz yok ediyorduk hayatta olanları.
Gözyaşlarında son buldum; senden evvel ben gitmeyi dile aldım. Sen sustun, durgundun. Gözlerin gözlerime değdi, kırgındın ve de öfkeli. Şimdi çok uzaklarda yeni hayatlara senden eksik doğuyorum; her doğan seni sorsa da bu kez ben susuyorum.
Çok güzeldi..
YanıtlaSilbeğenmen beni çok onurlandırdı Mkumsal; senin yazıların kadar olmasa da karalıyoruz
YanıtlaSil