düşSES

   "Düş kur, güzel düşle; ne düşlersen hayat sana onu verecektir" der birisi ve sen de düşler kurarsın, özenle, heyecanla. Sonra inanırsın; " evet gerçekleşiyormuş" dersin, düşlerinin arasında ki kaygıların gerçekleşmesidir seni buna inandıran. "Kötü düşündün, düşlerini bozdun" der yine biri. Hek verirsin, çünkü kaygılısındır; ne de olsa insansındır, hep bir şüpheylebüyütülmüşsündür.

   Güzel düşleri yeniden inşa etmeye başlarsın ama zaman geçer, düşler bir türlü gerçekleşmez. "zaman lazım, sen devam et" der o ses, devam edersin. Zaman uzar, düşler tekrar düşerde renkleri soluklaşıverir. Tam istediğin anda gelmeyenlerin yerini yenileri alır; "bak tam olacaktı sen istikrarla düşlemedin" der, hep konuşan ses. Başkadır artık istediğin, belki gerçekleşir belki de unutursun da izleyemezsin oldu mu olmadı mı diye ya çoktan yeni hayallerin vardır artık.

   Zaman geçer inancın kaybolur; zamansız, inançsız ve düşleyemez halde kalakalırsın. "Suçlu sensin, hayat sana her istediğini verebilecek kudrete sahip ama sen istemeyi bilmiyorsun" der giderken arkasına bakmadan o sesin sahibi. Hakvermekten başka çaren kalmamış, düşlerini yitirmiş düç gücünden yoksun zamansızlıkta kalmışsındır. Üstelik yalnızsındır artık, o ses de yoktur.

   Gün gelipte düşlerim gerçek oldu diyenleri görünce; suçlarsın kendini, sesi özlersin; burda olsunda azarlasın istersin ama hayallarine kavuşanların, sınırlarını sorgulamazsın; neydi istediği de gerçekleştiğinde hemen inanıverdi. "Ben hep kaybeden oldum, yine suçlusu benim" ağzında ıslatılmaya hazırdır, uzun zamandır demlendiğindendir bayat tadı.

   Zaman güler sana, o ses de güler, hayallerinde olmayan ama hayallerine konanlarda gülüp geçerler de hayaller kırıklar olarak kalır yüreğinde; her soluk alışında yüreğini kanatan kırıklar olarak.