Zamanı Gelmedi mi?

   Kendimi yazamıyorum artık; kelimelerim yetersiz içimde kopanları anlatmak için. Yeni bir ben lazım bana, eski beni anlatsın diye ya da bambaşka biri gerek yeni kelimeler hayatıma katabilsin.
   Sabahları nasıl neşeyle uyanılır öğretsin, bir kahvaltıya koskoca hayatlar nasıl olur da sığdırılabilir, kötü bir rüyayı paylaşırken hayra yoran olması rüyanın sancısını ne denli azaltır; öğretmesin, yaşatsın biri bana.
   Hazır kahvaltı kokusuna uyanmayı hatırlatsın mesela, ninni tadında bir ses eğilsin kulağıma; uyan desin ama o sesle yatasım gelsin.
   Yaşadığım ve tanıdığım her yer bambaşka bir coğrafya oluversin bir an da. Belki yepyeni bir dil keşfederiz ya da en azından yeni alfabenin bir kaç kelimesini. Ben bileyim, O bilsin yeter.
   Çocukken oynanan oyunlar gibi; dışardan görenlere anlamsız gelen bambaşka bir hayatı yaşatan düşlerimiz olsun isterim. Ben seni daha çok seviyorum diye çocuksu küsmelerimiz olsun; sonra bir bahaneyle sırıtalım birbirimize, ardından kahkalar kopsun unutalım küslüğümüzü.
   Bambaşka bir hayat benim istediğim; dili başka, coğrafyası başka. Bir sır aleme açılan kapı, aradığım. O kapının iki anahtarından birinin sahibi; uzun uzadıya bunca zamandır beklediğim; zamanı gelmedi mi?